محراب و صـلاتی و مَـنی قائم معشوق
جــانی و دلی لازم و مستـم معــشوق
عاشــق نتوان گـفت که در آتش هــجران
خاکـستر او دم نـزند از غــم معشوق
گـر باد پـراکــنده کــند خــاک وجـــودش
هر ذره ازآن خاک شـود همــدم معشوق
رسم گـله از مسلک عُشّاق به دُورست
هرگــونه بلایی رسد از عالم معـشوق!
دلــداده نباشد که نسـازد به غم و درد
دربند خودست ، بندۀ بیش وکم معشوق
پنــدار خطــائیست ،گـر عاشق بپـسندد
همــواره به دردش برسد مرهم معشوق
درمــانده به اندیشۀ درمــان ، نبَرَد راه
بی درد نگــردد ابدا محـــرم معــشوق
خـواهی که نویسند تو را در صف عُشّاق
گر آصف دهـری همه شـو حاتم معشوق
معشوق ,آصف ,عُشّاق , به ,محراب ,درد ,معشوق درمــانده ,درمــانده به ,مرهم معشوق ,برسد مرهم ,به دردش
درباره این سایت